In the nightclub

Er trippelden allemaal kort gerokte Laotiaanse vrouwtjes op hoge hakjes naar binnen en veel dikbuikige mannen die in grote SUV`s aan kwamen rijden. Dus ik ging ook naar binnen, er was verder die avond in Savannakhet niet veel te doen. Ik kreeg een prachtige zithoek voor mij alleen en kon uitsluitend twee flessen Beerlao bestellen. Dat wil zeggen bijna 1,3 liter bier en een grote bak met ijs. Het was heerlijk en ik heb het nog opgedronken ook. Het was meer een dancing dan een nightclub. Tegen twaalf uur was het wel zo`n beetje afgelopen. Het dansen viel mij ook een beetje tegen. Regelmatig vormen de vrouwen een soort groep en doen dan een soort linedancing. Twee stapjes vooruit, twee achteruit, halve draai, een naar links, een naar rechts en dan weer een halve draai. Zoiets. En als ze los dansten was het meer een soort schuivelen. Menig backpacker heb ik de afgelopen weken toch soepeler en energieker zien bewegen. En ik dan? Ja, toen ik meer dan een liter bier ophad durfde ik ook de dansvloer op, maar echt veel indruk maakte dat niet. Het afrekenen viel erg mee, iets van 6 euro, terwijl ik een persoonlijke kelner had die steeds ijsbrokjes en bier bijvulde.
Die dag was ik met de bus uit Hue gekomen. De grensovergang was wel spectaculair. Alle Vietnamezen (en misschien ook wel Laotianen) waren aan het voordringen. Je moest zelf ook dringen, anders bleef je de achterste in de rij. Ze vonden het wel grappig als je zelf ook begon te dringen.
Het Laotiaanse visum kostte 40 dollar en dat moesten alleen de toeristen aanschaffen. Ik gaf 100 dollar en per ongeluk telde de beambte even later 40 dollar uit.Toen ik meetelde zag hij zijn vergissing in en pakte nog 20 dollar. Op internet staat beschreven waar je vooral op moet letten, op dit soort dingen dus.
We moesten nog zeker een uur of zes naar Savannakhet en dat viel niet mee. Er kwamen nog veel passagiers bij tot de bus helemaal gevuld was. Onder de banken lagen allemaal pakketten met goederen. Waar ik mijn benen moest laten was niet helemaal duidelijk. Aan de andere kant had ik tenminstte een zitplaats terwijl een groot aantal alleen een klein krukje in het gangpad had.
Savannakhet was wel heel erg rustig. In Saigon was het zelfs gevaarlijk om op de stoep te lopen, hier kon je vanaf een uur of acht `s avonds midden op de weg een dutje doen. Dorpse stilte. Sommige toeristen vinden dat heerlijk, maar ik vond het na twee overnachtingen wel genoeg en ben vandaag naar de overkant van de Mekong gereisd. Hemelsbreed een kilometer of twee, maar vanwege de omweg naar het busstation en de grensformaliteiten aan weerskanten van de brug een behoorlijke reis. Dit was een zeer rustige grensovergang die in de toekomst belangrijk zou moeten worden omdat dit de route is van de Isaan in Oost-Thailand naar de zeehaven van Da Nang. Vooral voor de Laotianen die zelf geen haven hebben is dit een belangrijke route.
Veel mensen (Ook Laotianen en Thai) klagen over de temperatuur die in een paar dagen de hoogte in geschoten is. Na de frisse zeewind in Hue moet ik ook een beetje wennen. Flink zweten dus.
Ik heb nog 14 dagen in Thailand en ben nog aan het bekijken welke route ik zal kiezen
Jullie horen nog van me.